तुला अक्कल आहे का ?

"कुठे होतास तू, तुला अक्कल आहे का, गेले दोन तास मी सारखी तुला कॉल करतेय, बघ तुझ्या मोबाईल वर ७०-८० मिस-कॉल असतील.तुला कशी रे जरासुद्धा माझी काळजी नाही. काय समजतोस तू कोण स्वत:ला?

"अग हो हो हो, किती ओरडशील मी तरी काय करू मला नाही जमल फोन उचलायला, काही प्रोब्लेम होता..."

 "मला माहित आहे रे, तुला नेहमीच प्रोब्लेम असतात, खोटारडा आहेस एक नंबरचा, हल्ली खूप खोट बोलतोस माझ्याशी बसला असशील मित्रांबरोबर टवाळक्या करत आता लग्न झालाय तुझ लहान नाहीस अजून."
"सोड न राग आता ये न मिठीत, मला माहित आहे तुझा राग माझ्या मिठीत आल्यावर पटकन पळून जातो...छूमंतर....."
"मी नाही येणार, सोड मला, मला नाही यायचय मिठीत..."

सचिन आणि सवी... एका वर्षापूर्वी दोघांचा प्रेम विवाह झाला,प्रेम खूप होत दोघांच एकमेकांवर पण सतत अशीच भांडण चालू असायची, जास्त गंभीर नसायची पण. कॉलेजपासून सचिन सवी वर खूप प्रेम करत होता, तिचाही त्याच्यावर खूप प्रेम होत, शिक्षण संपल्यावर सचिनला एक चांगली नोकरी मिळाली, स्वताच्या पायावर उभा राहिला आणि त्याने सविला डायरेक्ट लग्नासाठी मागणी घातली. तिने त्याला होकार दिला आणि त्याचं लग्न झाल.

"अग मला वाटल आपल्या सकाळच्या भांडणा नंतर तू आज तुझ्या आईकडे जाशील, आणि मग मी एकटाच असेन घरात, म्हणून मी तुला ऑफिस मधून निघताना कॉल नाही केला. आणि ज्यावेळी तुझा फोन येत होता मला वाटल अजून भांडशील त्यापेक्षा डायरेक्ट घरी जावूनच तुझा राग घालविन म्हणून हे बघ किती डेरी-मिल्क्सची चोक्लेट्स आणलीत तुझ्यासाठी."

"मला नकोत ती...आणि मी काय सारखी भांडतच असते कारे तुझ्याशी? मला काही दुसरे उद्योग नाहीत का? मला वाटल मी सकाळी जरा जास्तीच नाटक केली, तू रागावला असशील माझ्यावर म्हणून मी पण तुझ्या आवडीची चायनीज डिश बनवण्याची तयारी करून बसली होती, मला वाटल विचारव तुला, कि तू कधी येतोयस म्हणजे तुझ्यासाठी गरमागरम बनवल असत."

"आता हे मला माहित होत का, तूच एक एसमेस करून सांगायचास ना हे. मग मी ऑफिस मधून लवकर निघून आलो असतो माझ्या लाडक्या बायकोसाठी, आतातरी ये ना मिठीत."
"नाही म्हणजे नाही.... मी नाय येणार जा."
"त्यासाठी तर मी आलोय ना इथे..."

"काय? तू मला मिठी मारण्यासाठी इथे आला आहेस का? मला आधी सांग तू कुठे होतास इतका वेळ ते, अन तेही खर खर सांग....."

"बर मग ऐक. मी ऑफिस मधून थोडा अर्धा-पावून तास उशीरच निघालो, निघायच्या आधीपासूनच तुझा कॉल येत होता, मला वाटल तू आता रागावशील आणि मी लेट झालोय म्हणून अजून भांडशील , म्हणून मी फोन उचलत नव्हतो. मी विचार केला फटाफट drive करून अर्ध्या तासात घरी पोहचेन हे चोक्लेट्स घेवून. पण काय करू नेमका पाऊस सुरु झाला. पावसाचा जोर इतका वाढला कि मला पुढच नीट दिसतही नव्हत, आणि तेवढयात अचानक समोर एक ट्रक रस्त्यात बंद पडलेला दिसला पण मला काही कळायच्या आत माझी कार त्या ट्रक वर जावून जोरात आदळली. माझ्या कारचा पुढून पूर्ण चेंदामेंदा झाला आणि काचा माझ्या तोंडात आणि बाकी शरीरात घुसल्या, त्यावेळी पण तुझा फोन वाजत होता पण ह्यावेळी मला तो उचलायचा होता पण माझे हात निकामी झाले होते मी प्रयत्न करून सुद्धा फोन उचलू नाही शकलो. आणि पुढच्या पाच मिनिटात काय झाले मला काहीच कळले नाही, कोणी एक भला मोठा माणूस माझ्याजवळ आला आणि मला त्यातून अलगद उचलून वरती वरती खूप वरती घेवून गेला."

सवी खूप जोरात किंचाळून झोपेतून जागी झाली, तिला पडलेलं हे भयानक स्वप्न होत. सवी खरोखरच झोपताना सचिनशी भांडून झोपली होती आणि तिला अशीच सवय होती जर भांडण झाली असतील तर खूप फोन करत बसण्याची आणि अजून ते भांडण वाढवण्याची. तिने सचिनला एक घट्ट मिठी मारली आणि खूप रडायला लागली, तो झोपेतून जागा झालाच होता तिची किंकाळी ऐकून. तो हि घाबरला होता आणि तिला विचारात होता...

"अग सवी काय झालाय, तुला बर नाही वाटत आहे का? काही खराब स्वप्न पडल का? अग शोना बोलना....काय झाल? थांब मी पाणी आणतो तुझ्यासाठी."
"हे घे पाणी, पी. आता संग काय झाल?"

"मी नाही वाद घालत बसणार यापुढे तुझ्याशी, आणि तुही नको माझ्याशी वाद घालू, आणि कधी झालाच ना एखाद भांडण तर त्या वेळी आपण ते फोन वर अजिबात नाही बोलायचं, खरतर मीच नाही करणार यापुढे कधी कॉल जर भांडण झालाच तर. सामोरा-समोर बसून आपण भांडण मिटवू.... I Love U मी नाही जगू शकणार तुझ्याशिवाय एक सेकंद सुद्धा" असे बोलत तिने पूर्ण स्वप्न सांगितले सचिनला..

"I Love U too .......मी राहु शकणार आहे का कधी तुझ्याशिवाय...बावळट कुठली."

—

छोती लव स्तोली

"काय गं किती उशील केलाश? माहितीय का मी कधी पाशून वात पाहतोय ते? तू पण बिझी झालीश कि काय?"

"नाही रे लाजा.... कशी-बशी आलीय घलातून खोते-खोते ... ... सांगून आईला.... फक्त आणि फक्त तुला भेतायला.... जा बाबा.... मी नाही बोलनाल तुज्याशी... तुला न माजी किंमतच नाई..."
 

"अशं नाही गं मला तुजी कालजी होत होती... म्हटलं हि अलकली तरी कुथे? ठीक तरी अशेल ना?  काही झालं तर नशेल ना?"

"अय्या.....शोल्ली हा लाजा....चूक झाली ले...."
"अशु दे गं...तुला माहित नाही मला तुजी कित्ती कित्ती आथवन येते ते....
मग मी खूप ललतो... पण हे मोठे लोक ना येले आहेत...  त्यांना काय वाटतं काय माहित, मी लललो ना की, ते माजं हगीज दाईपर चेंज कलतात.... ह्या मोथ्यांना ना मोथा कुणी केला ना हाच प्लश्न पलतो मला कधी कधी."

"ते सोड...जे सांगायला मी तुला इथे बोलावलंय ना ते सांगून  टाकतो मी आधी तुला, ऐक, आज माजा वाढदिवश आहे...डब्बे कि बद्दे अशं काहीतली म्हणतात हि मोथी लोकं त्याला... तल... आज तू माज्या घली संद्याकाली येणार आहेश....कललं का?"

"हो ले लाजा...कललं. चल निघते मी आता... आई वात पाहत अशेल"
"ठीक आहे.... जा.... सांभाळून जा हा .... आणि ऐक... आय लव उ हा....ताता..."

चोर-चोर

'काही लोकांचा स्वभाव इतका वेगळा असतो ना कि कौतुक करावस वाटत. पण कौतुक करण्याइतके आपण अजून मोठे झालो नाही हे लक्षात येत. खर तर अश्या लोकांकडे बघून कळत कि आपण किती खुजे आहोत.'

असाच एक प्रसंग आज तुम्हाला सांगतो..
एका महानगरात नौकरी गमावलेला एक तरुण सिटीबस मधून उतरतो, तेव्हा त्याच्या लक्षात येते की त्याचे पाकीट चोराने लांबवले. 

 तो तरुण बुचकळ्यात पडतो. कारण त्याची नौकरी गेलेली असते आणि खिशात फक्त १५० रुपये आणि त्याने त्याच्या आईला लिहून ठेवलेले एक पत्र असते. ज्यात त्याने लिहिलेले असते की ,

"माझी नौकरी मी गमावून बसलो आणि तुला आता काही दिवस पैसे पाठवू शकत नाही."
तीन दिवसापासून ते पत्र त्याच्या खिशात असते. पोस्ट करू की नाही ह्या मनस्थितीतच त्याचे १५० रुपये आणि ते पत्र चोरी होते. १५० रुपये काही फार मोठी रक्कम नाही, पण त्या तरुणासाठी ते १५०० रुपयापेक्षा कमी नव्हते.

काही दिवसांनी त्याच्या आईचे पत्र त्याला मिळाले. तो तरुण आपल्या आईचे पत्र वाचून आश्चर्यचकित होतो. त्याची आई ने पत्रात लिहिले असते - "बाळ, तु पाठवलेले ५०० रुपयांचे मनीऑर्डर मला मिळाले. काळजी घे स्वतःची."

तो तरुण जाम बुचकळ्यात पडतो. त्याला प्रश्न पडतो, कोणी ५०० ची मनीऑर्डर केली असेल.

काही दिवसांनी परत त्याला एक पत्र येते, तोडक्या मोडक्या अक्षरात लिहिलेले, वाचण्यास अवघड पण ३ ते ४ ओळीचे -
 

“प्रिय भाई, 150 रुपए तुम्हारे.. और 350 रुपए अपनी ओर से मिलाकर मैंने तुम्हारी माँ को.. मनीआर्डर.. भेज दिया है..। फिकर.. न करना। माँ तो सबकी.. एक- जैसी ही होती है न..! वह क्यों भूखी रहे...?

तुम्हारा— जेबकतरा भाई..!!!

 

by : एक एकटा एकटाच