अझर

धन्यवाद ! facebook वरील माझ्या friends ना, कि ज्यांच्यामुळे मी हा blog ६ महिन्यानंतर परत लिहायला सुरुवात करतोय. एका छोट्याशा प्रसंगावरून मी हा blog लिहायला सुरुवात केली होती. पण त्याला जास्त प्रतिसाद मिळाला नाही. कदाचित मराठी blog असल्यामुळे दुसर्याच्या English blog इतक्या वाचकांची अपेक्षा करणं चुकीच असेल, आणि तसाही मी काही लेखक नाहीय. आता कळतंय मी आपल्या blog चं marketing पाहिजे तस केल नाही. facebook  status वर link टाकली आणि दिवसभरात blog च्या state वर नजर ठेवली, तर लक्ष्यात आलं कि नेहमीपेक्षा traffic जास्त होता, तसेच हेही कि marketing  महत्वाची असते मग ती blog  ची का असेना. 
           आज जो प्रसंग सांगतोय तो जरा तापट विषयाचा आहे, पण त्यातलाही तळतळाट तसाच नेहमी सारखा.

           
माझा अगदी जवळचा मित्र अझर. माझ्याच Accounts Team मध्ये काम करतो. माझ्यापेक्षा सातेक वर्षाने लहान असेल. तो collection चं काम बघतो. माझ्या department मधला सगळ्यात effective employee .  त्याच्या जागेवर तेच काम करायला दोन मुले होती पण, त्यांच्या कडूनही जे target achieve केल जाऊ शकला  नाही ते target अझर अगदी सहज रोज पूर्ण करतो.  Recovery चं काम म्हटलं कि, डोळ्यासमोर येतं ते आवाज वाढवून आणि काहीस उद्धटपणे बोलणारे मुलं, तस करावही लागतं, आजकाल रडल्याशिवाय आणि भांडल्याशिवाय पैसा निघत नाही. पण अझरचं तसं नाहीये, मी जेव्हाही त्याला Dealers शी बोलतांना पाहिलं असेल, अगदी अदबीने, न भांडता, न दुखावता बोलत असतो. आपल्या market  मध्ये त्याने इतका मान मिळवला आहे कि, फक्त relation मूळे त्याच काम चालत. इतकंच काय तर त्याचा जागेवर एक दिवसही दुसर कुणी चालत नाही आमच्या dealers नां. ह्याच करणामूळे स्वतः मी त्याला ३ वेळा Performance Bonus साठी recommend केलं होत, आणि तो त्याने जिंकलाही. 
            तर हा किस्सा आहे अशा या अझरचा. एकदा त्याला एका पार्टीकडे चेक घ्यायला जायचे होते. त्याच पार्टीला एक पार्सलहि द्यायचं होतं. अझर ते पार्सल घेऊन त्या पार्टीकडे गेला, तिथे बसलेल्या बाईजवळ त्याने ते पार्सल दिले आणि चेक मागितला. तसा त्या बाईंनी चेक दिला आणि नाव विचारले. तसं अझरने नाव सांगितलं. नाव ऐकल्यावर मागे बसलेल्या एकाने comment  केली, "ये पार्सल फटेगा तो नही ना ?" त्यावर अझरने उत्तर दिले "आप खोल के देख लीजिये, मै रूकता हूँ|" प्रकार लक्षात येताच त्या बाईंनी प्रसंगावधान राखून म्हटले "अरे वोह तो मजाक कर रहे है, आप जाईये" 
           ओफीसवर तसा तो कमीच असतो. तो त्याच्या जागेवर बसून काम करत असतांना, त्याच्या हावभावावरून माझ्या लक्ष्यात आलं काहीतरी घडलंय. बरंच विचारल्यावर त्याने घडलेलं सगळ सांगीतलं. मला काय बोलावे तेच समजत नव्हत. मी लगेच facebook वर question टाकून reply मिळवायचा प्रयत्न केला. त्या प्रतिक्रिया वाचून त्यालाही बरं वाटलं. काही दिवसांनी कामाच्या व्यापात तो हे विसरला. पण त्या वेळेचा त्याचा तळतळाट मला जाणवला आणि मीहि तो अनुभवला आहे. काहीवेळेस मलाहि "परप्रांतीय" म्हणून ऐकाव लागतं. इथल्या मातीत जन्म घेऊन, मातृभाषा म्हणून मराठीत शिक्षण घेऊन सुद्द्धा असं ऐकावं लागतं कधी-कधी.

           बरं त्या मागे बसलेल्या comment करणारा कोण होता? आपल्यातलाच कुणी एक. मजा म्हणून बोललेले शब्द अझरच्या वयाच्या (२३-२४) मुलाच्या मनात काय पेरू शकतं, हे न कळण्याइतपत मूर्ख आहोत का आपण?
            आणखीन काय लिहाव, समाजत नाहीये. पण तुम्ही जरूर कळवा...आणि असाच एखादा प्रसंग असेल तर आपण तो इथे share करू... नक्कीच...